ชื่อผู้เล่า นางสาว อัจฉรา ปทุมวรรณ
ชื่อเรื่อง ศิลปะเสริมสร้างจิตใจ
เรื่องเล่า อยากวาดรูปได้เก่งๆ
“ผมอยากวาดรูปได้เก่งๆ” เป็นคำพูดของนักเรียนชายชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 คนหนึ่งพูดขึ้นขณะที่กำลังสอนกิจกรรมการเรียนรู้ เรื่อง การวาดภาพระบายสี และทุกครั้งที่เข้าสอนนักเรียนในช่วงชั้นที่ 3 อย่าคิดว่าแผนการเรียนรู้ที่ผ่านการหาคุณภาพแล้วจะใช้ได้ดีเสมอไป ทุกกิจกรรมจะต้องพร้อมที่จะเปลี่ยนแปลงและยืดหยุ่นอยู่เสมอ ดังเช่นเรื่องของเด็กชายที่พูดในวันนั้น เมื่อเขาพูดขึ้นนักเรียนทั้งห้องหันไปมอง โดยเฉพาะสายตาของเพื่อนร่วมชั้นคนหนึ่ง (ซึ่งเป็นคนวาดรูปเก่ง แต่ขี้คุย และขี้เกียจ) ที่สามารถทำอะไรในห้องได้ทุกอย่าง ทุกกิจกรรม แม้กระทั้งกีฬาเพราะได้รับมอบอำนาจจากคุณครู ให้เป็นผู้นำในด้านกิจกรรมทุกครั้ง
จึงนึกเห็นใจ สงสาร และชื่นชมความคิด ความกล้าของเขา จึงได้คิดเสนอว่า .ใครอยากวาดรูปได้เก่งๆให้ยกมือขึ้น แล้วให้คิดสิ่งที่อยากวาดมา 5 อย่างแล้วให้วาดออกมาจากความคิด นักเรียนสนุกมาก ผลงานที่ออกมาคือ จินตนาการรูปตัวสัตว์ต่างๆ และตัวการ์ตูน ดังนั้นจึงสามารถประเมินผลการเรียนรู้นักเรียน ผ่านจุดประสงค์การเรียนรู้โดยการปรับเปลี่ยน การเรียน การสอน คือการใช้ปฏิสัมพันธ์ ความเป็นกันเอง การให้ความสนิทสนม ไว้วางใจ และดูแลเอาใจใส่ต่อนักเรียนทุกคน
ผลที่นักเรียนได้รับ
จากเหตุการณ์ในวันนั้น ทำให้ระลึกอยู่เสมอว่า การที่จะให้ผู้เรียน เรียนรู้สิ่งใดต้องให้เกิดจากความต้องการ เมื่อได้เรียนตามต้องการหรือสนใจแล้ว การเรียนสิ่งนั้นๆจะประสบความสำเร็จได้ไม่ยาก จึงได้นำวิธีการทำนองนี้มาใช้เป็นประจำ ส่งผลให้นักเรียนมีความสนใจ กระตือรือร้นในการเรียนและตั้งใจเรียนมากขึ้น
แนวทางแก้ไข/เพือพัฒนาต่อยอด
นักเรียนเกิดการเรียนรู้ สนใจ กระตื้อรือร้นที่จะเรียน และเรียนรู้ตามความต้องการ จนเกิดความมั่นใจ และสามารถปรับเปลี่ยนเรียนรู้เทคนิคใหม่ๆขึ้น จึงเป็นแนวทางในการจัดการแก้ไขปัญหาในผลงานให้มีความหลากหลาย โดยมุ่งให้เกิดประโยชน์นำไปใช้กับชีวิตประจำวัน และประยุกต์ใช้กับกลุ่มสาระการเรียนรู้อื่น เป็นความสำเร็จในระดับสถานศึกษา ชุมชน และสังคมในระดับหนึ่ง ที่สามารถพึ่งพาตนเองได้
ชื่อเรื่อง ศิลปะเสริมสร้างจิตใจ
เรื่องเล่า อยากวาดรูปได้เก่งๆ
“ผมอยากวาดรูปได้เก่งๆ” เป็นคำพูดของนักเรียนชายชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 คนหนึ่งพูดขึ้นขณะที่กำลังสอนกิจกรรมการเรียนรู้ เรื่อง การวาดภาพระบายสี และทุกครั้งที่เข้าสอนนักเรียนในช่วงชั้นที่ 3 อย่าคิดว่าแผนการเรียนรู้ที่ผ่านการหาคุณภาพแล้วจะใช้ได้ดีเสมอไป ทุกกิจกรรมจะต้องพร้อมที่จะเปลี่ยนแปลงและยืดหยุ่นอยู่เสมอ ดังเช่นเรื่องของเด็กชายที่พูดในวันนั้น เมื่อเขาพูดขึ้นนักเรียนทั้งห้องหันไปมอง โดยเฉพาะสายตาของเพื่อนร่วมชั้นคนหนึ่ง (ซึ่งเป็นคนวาดรูปเก่ง แต่ขี้คุย และขี้เกียจ) ที่สามารถทำอะไรในห้องได้ทุกอย่าง ทุกกิจกรรม แม้กระทั้งกีฬาเพราะได้รับมอบอำนาจจากคุณครู ให้เป็นผู้นำในด้านกิจกรรมทุกครั้ง
จึงนึกเห็นใจ สงสาร และชื่นชมความคิด ความกล้าของเขา จึงได้คิดเสนอว่า .ใครอยากวาดรูปได้เก่งๆให้ยกมือขึ้น แล้วให้คิดสิ่งที่อยากวาดมา 5 อย่างแล้วให้วาดออกมาจากความคิด นักเรียนสนุกมาก ผลงานที่ออกมาคือ จินตนาการรูปตัวสัตว์ต่างๆ และตัวการ์ตูน ดังนั้นจึงสามารถประเมินผลการเรียนรู้นักเรียน ผ่านจุดประสงค์การเรียนรู้โดยการปรับเปลี่ยน การเรียน การสอน คือการใช้ปฏิสัมพันธ์ ความเป็นกันเอง การให้ความสนิทสนม ไว้วางใจ และดูแลเอาใจใส่ต่อนักเรียนทุกคน
ผลที่นักเรียนได้รับ
จากเหตุการณ์ในวันนั้น ทำให้ระลึกอยู่เสมอว่า การที่จะให้ผู้เรียน เรียนรู้สิ่งใดต้องให้เกิดจากความต้องการ เมื่อได้เรียนตามต้องการหรือสนใจแล้ว การเรียนสิ่งนั้นๆจะประสบความสำเร็จได้ไม่ยาก จึงได้นำวิธีการทำนองนี้มาใช้เป็นประจำ ส่งผลให้นักเรียนมีความสนใจ กระตือรือร้นในการเรียนและตั้งใจเรียนมากขึ้น
แนวทางแก้ไข/เพือพัฒนาต่อยอด
นักเรียนเกิดการเรียนรู้ สนใจ กระตื้อรือร้นที่จะเรียน และเรียนรู้ตามความต้องการ จนเกิดความมั่นใจ และสามารถปรับเปลี่ยนเรียนรู้เทคนิคใหม่ๆขึ้น จึงเป็นแนวทางในการจัดการแก้ไขปัญหาในผลงานให้มีความหลากหลาย โดยมุ่งให้เกิดประโยชน์นำไปใช้กับชีวิตประจำวัน และประยุกต์ใช้กับกลุ่มสาระการเรียนรู้อื่น เป็นความสำเร็จในระดับสถานศึกษา ชุมชน และสังคมในระดับหนึ่ง ที่สามารถพึ่งพาตนเองได้
